dinsdag 27 mei 2014

Tweede bijeenkomst met alle deelnemers aan de inleefreis te Bremberg...


Deel 1: Overzicht van de economische en politieke toestand in Kenia.

Christophe Hoste onderzoeker van het "Egmont-Royal Institute for International Relations" Programma Central Afrika.
Hij fietst met ons door een stukje geschiedenis en brengt een cultureel- antropologische benadering van de verschillende etnische groepen in Kenia zoals Kikuyu, Luo, Maasai, Mijikinda enz. 

Macht, conflicten, kolonisatie, dekolonisatie en huidige politieke constellatie komen aan bod. Hij brengt ons van de regimes van de vorige Kenjatta 's over de wreedheden van Daniel Arap Moi naar de huidige situatie.

Vandaag is Uhuhu Kenyatta ( KANU) sinds 2013 aan de macht met een onwaarschijnlijke coalitie met zijn politieke rivaal William Ruto waardoor hij een andere rivaal Odinga een hak zette. Hij belicht ook eventjes de actualiteit en de recente pogingen tot destabilisatie van het land. 
Deel 2:  HIV in Kenia
Emilie Peeters EU beleidsadviseur
International HIV/AIDS "Alliance together to end aids"


Emilie, was medewerkster van Marleen Temmerman en werkt nu voor International HIV/AIDS"Alliance together to end AIDS"

Visie: Een wereld zonder AIDS

Missie: Werken met de gemeenschap via locale, nationale en mondiale acties.

Waarde: Iedereen is gelijk en heeft het recht om toegang te krijgen tot HIV informatie


Haar partner in Kenia is KANCO een netwerk van 1000 Keniaanse gemeenschapsorganisaties en ze werkt eveneens samen met ICRH de organisatie van Marleen Temmerman rond seksueel overdraagbare aandoeningen, gezondheid van moeder en kind, gendergerelateerd geweld enz.

HIV, valt het afweersysteem aan dat het lichaam verdedigt tegen virussen en bacteriƫn.
In 2012 trof HIV 2,3 miljoen nieuw mensen en 66% hebben geen toegang tot behandeling.
In BelgiĆ« is dat  0,3% van de bevolking waaronder weinig vrouwen in Kenia 6, 1 % dat zegt genoeg.

Hiv treft op de werkvloer meteen de meest productieve groep van de bevolking en net daarom belangrijk om dat aan te pakken. Werkgevers en werknemersorganisaties hebben hier een belangrijke rol te spelen en geen discriminatie en geen stigmatisatie van de arbeiders is hier belangrijk.

Voor een goed voorbeeld kunnen we terecht bij Heineken de bierfabrikant... Heineken  heeft een duidelijk protocol rond HIV op de werkvloer en doet investeringen in onderzoek, training, systeemontwikkeling om bewustzijn van werknemers te verhogen, beschikbaar stellen van condooms, een solidariteitsfonds enz. Natuurlijk is dat vooral goed voor het imago van Heineken maar toch boeken ze ook heel wat andere positieve resultaten zoals het behoud van hun opgeleid personeel, indijken afwezigheid en de daaraan gerelateerde productieproblemen enz.
Nieuwe mensen opleiden kost meer dan dit ondersteunend beleid.

Freddy