Zondag 13 april, het is midden in de nacht terwijl ik dit schrijf. We zijn op weg van Nairobi naar Zurich. Gisteren zaterdag was onze
laatste dag. De planningsvergadering afgerond, de kaarten geschud. Samen met
onze Keniaanse vrienden –syndicalisten kijken we hoopvol naar de toekomst en er
rest ons nu wat tijd voor wat ontspanning.
Voor onze laatste dag kozen we de route naar Thika met een
bezoekje aan de 14 watervallen.
Ze zien er vanaf de ingang al prachtig uit, er kwamen gelijk
een aantal jonge gastjes om ons rond te leiden. Langs een relatief gemakkelijke route daalden we af naar de
rivier, met een bootje werden we naar de overkant gebracht en klommen en
klauterde over de veel te warme rotsen. Die zelfde gasten ( gidsen) doken
vervolgens van uitstekende rotsen zo’n tien meter de afgrond in . Wat toen
volgde kan ik vandaag catalogeren
de rubriek “acrobatische teambuilding voor syndicalisten met natte broek”.
Hand in hand, voet aan voet aanschurken bij onze jonge begeleiders, zo probeerden we twee uur lang in stijl en onder een loden zon de overkant te
bereiken.
Nat maar gelukkig, onder luide aanmoedigingen zijn we daar
zonder kleerscheuren in gelukt.
Raar toch dat mensen op verre verplaatsing andere dingen
doen dan in hun homecountry… Als prospectie voor de toekomstige inleefreis kon
dit alvast tellen. Hoe dan ook we zijn er om verschillende redenen dan ook niet
uit of dit wel in het programma van november in te passen is.
Onze jonge gidsen lieten ons vervolgens wat Hippo’s zien die
gelukkig op een acceptabele afstand wat waterhyacinten aan het verorberen waren,
nu en dan een zucht latend. Je zou voor minder.
Om één of andere reden voel ik mij heel erg aangetrokken
door die beesten. Zou ik in mijn vorig leven…
Vier kleine ogen keken een eindje van me verwijderd met een
zelfde soort bewondering aan. Ik vroeg hen of ik een foto mocht trekken, ze
knikten lichtjes met beschaamde kaken.
Het werd wat mij betreft mijn mooiste foto uit een
fantastisch land.
Freddy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten