Van bladveren, kruiwagens, brommers, een brave delegee en een paar Hippo's...

Oef, we zijn al een paar dagen terug in Nairiobi geland. Door het drukke programma is het niet altijd mogelijk  “om Just in time” te communiceren. De korte terugvlucht had een leuke verrassing in petto “ de Kilimanjaro” was in het zicht en dat is altijd handig om mee te stoefen op het thuisfront

Veel tijd om te recupereren was er niet, er stond dinsdag al meteen een bezoek aan “ Modern Reliance Limited” op het programma met een bezorgde Aziatische bedrijfsleider en een beetje overenthousiaste assistent.

Ze waren bijzonder fier op hun product “kruiwagens” maar minder op het feit dat  de Chinezen het schaamteloos copieren. Het verhaal van de Chinezen is hier overal een topic, we zagen veiligheidsschoenen uit China met het label van de Europese gemeenschap...

Next stop  “Auto Spring Manufactures” een bedrijf die bladveren produceert voor de Toyota,
Nissan’s en de Hyundai‘s van deze wereld.

Ondertussen heb ik enige ervaring opgedaan, de schamel omstandigheden waarin we soms ontvangen worden zijn een voorbode van de werkomstandigheden. Foto’s zullen straks meer zeggen dan duizend woorden, ik zou alvast in een gedeelte van die plant  geen bezoek durven organiseren.

Het bedrijf had ook een afdeling bedrading, fijnere werkomstandigheden waren dat voor een zelfde loon..In die afdeling zou men perfect vrouwen kunnen tewerkstellen, helaas.

De ontmoetingen met de shopstewards (vakbondsvertegenwoordigers) waren overal een topmoment. Volgens onze normen een beetje onderdanig (zouden onze delegees het boekentasje van hun secretaris dragen? maar goed, ze zijn verbaal sterk en zelfzeker.

Buiten stond er één van onze twaalf bromfietsen te blinken, secretarissen kunnen zich daarmee verplaatsen, een ritje en een fotosessie kon hier niet ontbreken.

Volgende halte “KEWU – Athi- River Branch” of  het secretariaat van de gelijknamige regio.

De verplaatsingen waren iedere keer weer een openbaring, beelden werden constant op ons netvlies gebrand. Men schrikt er hier niet voor terug om op een brommer een parasol te monteren, transport is hier ook een beetje acrobatie…Kinderen lachen ondertussen langs de weg hun nagelwitte tanden bloot.

Het secretariaat zelf is een sober maar aftands gebouw, er is ook gewoon niets beter te bespeuren in de omtrek.. Een paar tafels en wat stoelen, een computer uit het jaar stilletjes, het gebrek aan middelen compenseren ze dan maar door hun enthousiasme en “no nonsens”

 Best Practice?  We bezochten gisteren twee bedrijven van dezelfde groep

ASHUT, een bedrijf van een heel andere orde, modern, perfecte werkomstandigheden met de beste veiligheidsvoorzieningen, het werk van een madam…Letterlijk en figuurlijk.

Het bedrijf bestaat uit twee delen, zij is de HRM met een juridische achtergrond en is erg gerespecteerd door onze Keniaanse Brothers.
Ze produceren in het ene gedeelte metalen meubilair, in het andere olievaten, melkkannen enz.

Last but not least, nog meer ASHUT Ingeneers maar nu  “Plastic Division”. Plastic Division onder de leiding van de broer samen telgen uit een familiebedrijf met geschiedenis, de vorige generatie had zijn wortels in ... de naam ontsnapte me maar het is één van de armste en meest tot de verbeelding sprekende plaatsen waar metaalbewerkers op een artisanale hun ding doen. Morgen ga ik er naartoe  en ik beloof daar op terug te komen.

ASHUT plastic, is een bedrijf als de en maar waar nog enkel de kleur van de mensen verwijst naar Afrika. Prima voorzieningen, enorm machinepark, grote diversiteit, flexibiliteit en… vrouwen!
Helaas heeft hier is er niets nieuws onder de Afrikaanse zon, het fenomeen van tijdelijke en interim-werk heeft ook hier toegeslagen en zijn de vrouwen weer het grootse slachtoffer.

Tenslotte, een mens mag al eens ontspannen toch?  Op  “The City Market”in een bontgekleurde chaos een souvenirtje kopen, met beschaamde kaken het spel van afpingelen meespelen, met trots twee Hippo’s voor een prijsje op de kop tikken, niks menselijks is me vreemd..

After work, nog een pint gedronken met de collega’s en Manchester United de boot zien ingaan dan als een blok op mijn blog in slaap gevallen.

Freddy
Nairobi