Nairobi 9 uur, regenvest, fototoestel en camera in aanslag want ze komen ons ophalen.
Ik vertrek op fotoreportage met Patrick bestemming Jua Kali aan de rand van
de stad.
De auto van onze begeleiders staat geparkeerd en op ons te
wachten, een levende en zingende parkeermeter bepaalt de prijs….zij verwelkomt
Patrick met een lied. Iedereen probeert hier overdag een graantje mee te pikken
en s’avonds veranderen die parkeermeters
in... laat je verbeelding maar spreken.
Rijden naar Kali speelt zich af volgens onbeschreven regels en links van de baan met zekerheid een restant van de Engelsen.
Vannacht viel de regen met bakken uit de hemel, we zitten dan
ook in het regenseizoen.
De stad verdampt onder de eerste zonnestralen, de
lucht stinkt en verstikt de mensen maar, ze blijven blinken. Iedereen is opgekleed en op weg naar school of werk, iedereen is klaar voor een lange hete dag.
Heet is Jua Kali in ieder geval maar vandaag ook een modderpoel
en geen echte "place to be" voor verwende westerlingen met bleke sportschoenen.
Wij zijn bevoorrecht door onze relatie met die gasten van
KEWU want in normale omstandigheden komt je zo maar Kali niet in.
Foto’s trekken, laat staan filmen, is daar ook niet vanzelfsprekend
en niet iedereen staat er te springen om op de foto te plakken. Hoe dan ook,
je moet ketelslagers in blote bast en wild kloppend op een weerbarstig stuk metaal in
hun waardigheid laten. Allerlei artisanale producten vinden van hier hun weg naar gans Afrika en de creativiteit in recyclage en vindingrijkheid als compensatie van de beperkte middelen kent geen grenzen, gewoon een trip om nooit meer te vergeten.
In de namiddag een bezoek gebracht aan het “ Nationaal
museum” om het gat in onze cultuur toch een beetje te dichten maar, tot sluitingstijd in de
souvenirshop blijven hangen en weg cultuur en er rest alleen nog het gat…
Het was een “fair Trade shop “ met eerlijke prijzen en een
goed doel. Toch,zijn er die nog durven twijfelen of een
prachtige, in recyclagemateriaal
gemaakte sjako's en voor een
prijsje een verantwoorde cadeau zou zijn…
Zittend op een terrasje trok een roofvogel onze aandacht in de prachtige tuin van het museum en bracht een vogelaar (vogelliefhebber...) onder ons in de hoogste extase.
Er werd vandaag ook hard gewerkt. Stefan de
projectmanager zette ondertussen met Jo de lijnen uit voor de volgende twee jaar waartussen KEWU zal moet kleuren.
Ik wil ook meegeven dat die projecten verdomd serieus aangepakt
worden en zoals het leren werken met echte doelstellingen op korte en lange
termijn zou ook voor ons nog van pas komen,…of ”back to basic.”
Morgen meer daarover.
Freddy
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten