Apengapen...

KISUMU

APENGAPEN IN KAKAMEGA ( Freddy)
UNITED NATIONS
KALUWORKS  ( Stefan )
NAIL & STEEL ( Freddy)

Gisteren probleemloos aangekomen uit Nairobi. Het is zes uur, opstaan en naar Kakamega Forest Reserve op zo een kleine 50 km van Kisumu. 

Door wegenwerken op onverharde wegen een dikke twee uur…en op een stoeltje zonder hoofdsteun. Langs de weg, exotische dorpjes met niet uit te spreken namen, er spelen zich voldoende taferelen af omdat de verveling bij vermoeidheid niet zou toeslaan. Mensen, vooral kinderen, zwaaien naar ons, hoe zouden die weten dat we zo sympathiek zijn. 

Van sympathiek gesproken we hebben een keigoeie groep en we lachen nogal wat af.

We zien koeien op een voetbalveld, een Albino in het lange gras, Albino’s werden vroeger het vel afgestroopt en als trofee rondgedragen, een paar witte van ons kijken met ongeloof naar de gids. Overal langs de baan liggen rode hoopjes op elkaar gestapelde en handgemaakte bakstenen te drogen in de zon. Ook veel bromfietsen op de baan en meestal met drie personen erop, de politie geeft het voorbeeld.  

Ook hier zoals in de rest van het land enorm veel kerken, Salvetion Army en nog zoveel andere. Er zijn ook veel scholen, de minister van onderwijs kwam destijds uit de streek.  Zijn we er nog niet?

Kakamega is het laatste stukje regenwoud in Afrika.

Er staan reusachtige bomen en er leven dieren die zeldzaam geworden zijn. Het is snikheet in de bus we stappen uit om eens te apegapen of is het apengapen zoals pannenkoeken…Waarom is eigenlijk iedereen zo geïnteresseerd in Monkeys,? Voelen sommigen hier enig verwantschap. Ik fotografeer liever de voyeurs dan de apen. 

De koeien passeren ons links en rechts, langs theevelden, wat zijn ze mager, iemand roept Carnevoré!  

We komen aan in het regenwoud in volle zon. Vier uur regenwoud voor de boeg met twee gidsen,W&W, Na twee uur houden we het voor bekeken wegens tijdsgebrek, er wacht ons nog een zwaar programma, een paar deelnemers zuchten van verlichting. Het was dan ook een glibberig parcours, niet iedereen had ook echt geschikte schoenen. Prachtige flora, een slang, bijtende mieren en heel wat apen worden gespot. Het is lastig lopen want we zitten op1500 meter hoogte, we zijn op hoogtestage straks zullen we de vruchten daarvan plukken.

Nog een weetje,als uitsmijter: vlindermannetjes zouden vrouwjes kunnen ruiken tot op 10 kilometer… geloof je da? Ik, ik ruik alleen zweet, maar ik ben dan ook geen vlinder en zeker niet zo kleurrijk als deze prachtige insecten die we dan ook nog eens te zien kregen in wat je zou kunnen noemen een kweekcentrum.

Op naar een welverdiende lunch daar ergens twee uur verder in Kisumu,

Ze verwelkomen ons met lekker Afrikaans eten en muziek uit de jaren 80.

UNITED NATIONS

Ik kom ook nog eens terug op dinsdag, toen waren we te gast op het hoofdkwartier voor Afrika van “United Nations “ met een rondleiding en veel interactie. Wegens tijdsgebrek volgt er nog een verslagje in van dit belangrijk bezoek in een andere rubriek 

BEDRIJFSBEZOEKEN

Voor we naar Kisumo vertrokken gisteren werden er ook nog twee bedrijfsbezoeken afgelegd. De groep werd in twee gedeeld. Een groep verrok naar Kaluworks  oorspronkelijk een bedrijf van potten en pannen.

Ik koos voor ZINGIRA Nails & Steel Products Limited vooral gekend voor het produceren van Nagels.

Zoals dikwijls in Kenia een bedrijf van een Indische familie wat dan weer niet belet dat we als vakbond in dergelijke bedrijven altijd welkom zijn. 

Het bedrijf is in volle expansie het telt reeds meer dan 300 man en er zijn geen vrouwen te zien, buiten de HRM maar die had niets in de Indische curry te brokkelen.

Ze werken vooral met tweedehands machines uit India, China, USA enz. De bedrijfsleider klaagde over de oneerlijke concurrentie met China die de economie destabiliseert en Afrika kapot maakt. Het bedrijft  werkt 24/24 gedurende 6 dagen. Hij had het vooral niet begrepen op jonge gasten en hun mentaliteit en het viel vooral op dat hij de bevolking van Kenia een label opplakte, de beste lassers komen uit Kisumu, de beste magazijniers dan weer van ergens anders enz. Er volgde ook een uitwisseling van mening over empowerment van delegees en van personeelsleden en die er soms op uit zijn om uit een arbeidsongeval munt te slaan via claims en gezwaai met advocaten.

Hoe dan ook een interessant bedrijf om te bezoeken en vooral de interactie tussen delegees was top.

F.

KALUWORKS LIMITED 

We zien ze in de winkels. In Afrika zijn de aluminium kookpotten en – ketels gekend om hun kwaliteit. ’t Is maar wat je gewoon bent.

Hoe dan ook, we zijn er te gast. KEWU organiseerde reeds lang geleden dit bedrijf en je zou zowaar denken dat Mr. Oloo, de bedrijfsleider, en Charles, de General Secretary van KEWU jeugdvrienden zijn. Ze kunnen mekaar wel hebben.

Kaluworks maakt aluminium kookpotten. De grondstof is verbazend eenvoudig. Dunne aluminium schijven eindigen in potten en ketels van verschillend formaat. Tja, niet elk gezien is even groot en soms wil je ook wel eens koken voor een heel regiment. Dat kan allemaal met de potten van Kaluworks.

Eerste indruk: lawaai. De persen, frees – en poliermachines maken veel lawaai. Geen nood, in elk oor zien we rode oordopjes zitten. Veiligheidsbrillen, stofmaskers, handschoenen … Veiligheid is hier geen loos begrip. De oordopje zijn trouwens geleverd door het ABVV Metaal. Waarvoor dank! Ikzelf steek de mijne na enkele minuten ook in mijn oren. Op maat gemaakt, met dank aan het ABVV.

Tweede indruk: het werktempo. Die potten blijven maar van de band rollen, het lijkt niet te stoppen. En het stopt ook nooit. Dit bedrijf draait de klok rond. Hoeveel potten heeft de wereld eigenlijk nodig? Veel blijkbaar. De aluminium schijven veranderen na elke werkpost tot het uiteindelijk in een doos beland klaar om er rijst in te koken. Ongetwijfeld zijn ze ook geschikt voor aardappelen en zelfs pasta. Als je er even bij stilstaat dat dit voor elke werknemer daar 8 uur doorgaat dan wordt het onwezenlijk.

Derde indruk: veel machines. Elke werkpost bewerkt het aluminium en gebruikt daarvoor machinale hulpmiddelen. Ondanks dat, kan ik me niet van de indruk ontdoen dat er nog heel wat ambacht meegeleverd wordt in de doos. Het is niet alleen een indruk. De handelingen en het tempo waarmee het gebeurt kan enkel door ervaring. Geen wonder dat de werkgever er eigenlijk zorg voor probeert te dragen.

Vierde indruk, dat later een feit blijkt te zijn: geen vrouwen. Niet één!!! We laten de administratie
 even buiten beschouwing. Nochtans zien we geen enkele werkpost waarbij van het mannelijk geslacht zijn cruciaal is. En toch enkel mannen. We weten nu waarom. De Keniaanse wet verbiedt nachtarbeid voor vrouwen. In een bedrijf waarbij er een eenvoudig organisatiemodel bestaat; het drieploegenstelsel, hebben vrouwen geen toegang. Geen wonder dat KEWU slechts 1,23% vrouwelijke leden telt. Nu, het is niet gezegd dat een wijziging van deze wet plots een instroom van vrouwen zou teweeg brengen. De cultuur in Kenia dicteert nog altijd dat de vrouw voor het gezin moet zorgen. En met nachtarbeid wordt dat moeilijk. Dit zou in de praktijk betekenen dat enkel single of gescheiden vrouwen en weduwes aan de slag zouden zijn in dergelijk ploegensysteem.

Het vijfde punt is ook  geen indruk maar een feit. Onze komst werd aangekondigd aan het personeel.  Bovendien ging dit gepaard met enkele gedragsregels. Laten we hopen dat ze deze alle dagen volgen en niet enkel hun oordoppen gebruiken omdat wij toevallig eens langskomen.

En de verhouding tussen KEWU en de werkgever zijn goed. Hoe weten we dat? Dat hebben ze zelf verteld. Er heerst duidelijk sociale vrede in het bedrijf. En sociaal overleg. Het deed ons zowaar denken aan hoe het vroeger in België was, voor de huidige regering dit model opblies.

De werkgever vindt het vooral interessant dat hij niet met elke werknemer individueel moet omgaan. Het is immer veel efficiënter wanneer hij met de shop stewards als vertegenwoordiger de problemen en bekommernissen van de werknemers kan aanpakken. En gelijk heeft ie. Zo had er wel oren naar dat de werknemers een paar dagen vroeger aan hun kerstvakantie zouden kunnen beginnen. Veel werknemers zijn immers ver van huis om hun boterham te verdienen. Door die extra dagen kunnen ze de kerst doorbrengen bij hun familie en misschien wel een feestmaal nuttigen dat klaargemaakt is in potten van Kaluworks Limited. Of hoe af en toe je werk mee nemen naar huis niet helemaal slecht hoeft te zijn.

Stefan De Groote