Nairobi 8 uur, regenvest, fototoestel en camera in aanslag.
We vertrekken bestemming Nairobi Branch office, en Jua Kali, beiden aan de rand van de stad.
Rijden naar Kali speelt zich ook nu weer af volgens onbeschreven regels en links van de baan, met zekerheid een restant van de Engelsen. Het verkeer is regelmatig het onderwerp van gesprek in de bus en er worden ook wel wat grapjes over gemaakt. De beste tot nu toe wil ik je niet onthouden
" je krijgt hier een rijbewijs bij een doos Cornflakes"
De regen valt met momenten met bakken uit de hemel. De stad verdampt onder de eerste zonnestralen, de lucht stinkt en verstikt de mensen maar, ze blijven blinken. Iedereen is opgekleed en op weg naar school of werk, Iedereen is klaar voor een lange eerder frisse dag.
De Branch bezoeken is obligatoir, ze zijn belangrijk en geven vooral een idee in welke omstandigheden ze daar werken. een afstandse computer, telefoons zo als wij ze al lang niet meer kennen. enz. De meesten van onze delegees hebben betere lokalen en oneindig veel meer mogelijkheden, maar dit hier betreden zet ons wat dat betreft weer met ons vuile voeten op de grond. Een doosje pralines , de trots van Belgie mag er van af.
Pieter Leenknegt, Belgisch diplomaat in Kenia en Mustafa ( stagiair) staan ons op te wachten, zij hebben veel interessen in wat wij doen maar ook voor ons zijn zij erg belangrijk. Daarenboven, geven ze dan ook nog eens advies over de projecten.
Samen met ons willen ze Jua Kali bezoeken, onze delegees maken van hun aanwezigheid en hun toegankelijkheid dankbaar gebruik om meer dan één babbeltje te slaan.
Pieter Leenknegt, Belgisch diplomaat in Kenia en Mustafa ( stagiair) staan ons op te wachten, zij hebben veel interessen in wat wij doen maar ook voor ons zijn zij erg belangrijk. Daarenboven, geven ze dan ook nog eens advies over de projecten.
Samen met ons willen ze Jua Kali bezoeken, onze delegees maken van hun aanwezigheid en hun toegankelijkheid dankbaar gebruik om meer dan één babbeltje te slaan.
Jua Kali is vandaag een modderpoel, eigenlijk geen echte "place to be" voor verwende westerlingen met bleke sportschoenen.
Wij zijn bevoorrecht daar te zijn door onze relatie met die gasten van KEWU, iedereen valt daar onder hun ledenbestand anders kom je er gewoon niet in.
Foto’s trekken, laat staan filmen, is daar ook niet vanzelfsprekend ook niet iedereen staat er te springen om op de foto te plakken. Hoe dan ook, laat ketelslagers in blote bast, wild kloppend op een weerbarstig stuk metaal in hun waardigheid.
Hier werken nog echte metallo's in duistere omstandigheden die met geen woorden te beschrijven, vallen en het is beklijvend, het blijft plakken... Hun witte tanden onophoudelijk bloot lachen brengt licht in de duisternis, het wilde kloppen, is het gevolg van stukwerk er is dus geen tijd te verliezen.
Allerlei artisanale producten vinden van hier hun weg naar gans Afrika, creativiteit in recyclage en vindingrijkheid grenzen compenseert de beperkte middelen. Lasposten en andere tools maken ze gewoon zelf. Conclusie, gewoon weer een trip om nooit meer te vergeten.
F
Hier werken nog echte metallo's in duistere omstandigheden die met geen woorden te beschrijven, vallen en het is beklijvend, het blijft plakken... Hun witte tanden onophoudelijk bloot lachen brengt licht in de duisternis, het wilde kloppen, is het gevolg van stukwerk er is dus geen tijd te verliezen.
Allerlei artisanale producten vinden van hier hun weg naar gans Afrika, creativiteit in recyclage en vindingrijkheid grenzen compenseert de beperkte middelen. Lasposten en andere tools maken ze gewoon zelf. Conclusie, gewoon weer een trip om nooit meer te vergeten.
F
Geen opmerkingen:
Een reactie posten