Here we are...

Zaventem, startplaats van zoveel avontuur, inchecken op een schermpje, een scan van je reispas, nog enkel je bagage wegen, het is wennen maar zonder problemen is het nog niet.

We nemen de City-hopper Brussel- Amsterdam, dat is zitten en weer opstaan, hoppen naar die andere vlucht. Schiphol, gezellig anders, gemoedelijker dan Zaventem, broodje kaas, broodje gezond en er hangt al een kerstsfeertje.

Zes vluchten doen we in totaal, controle, controle, controle, broekriemen los en door de detector, ik heb niets te vrezen maar toch, dat gevoel, herken je dat?

Ondertussen zijn we een stap verder en hangen met Kenya Airways in een Boeing 777 ergens boven de Middellandse zee. Het is donker, we zouden wat moeten slapen, turbulentie bederft de pret.
Boven de Griekse eilanden is het wel heel erg, we dansen zowaar de Sirtaki.Your Captain is weeral speaking... zwaar weer en hier en daar een bang gezicht. Schrijven lukt niet meer, slapen nog minder.

Ondertussen is het vier uur, zes uur in Kenia. In het Oosten komt de zon op, langzaam kleurt de hemel abrikoos en vervolgens Perzikkleurig. Het vliegtuig is rustig geworden, het interieur en de collega's zien er niet te best uit, De hostessen perfect.
Ontbijt boven de wolken, een wattendeken bedekt Lake Turkana nog anderhalf uur. "Kenia here we come".
Perfecte landing en na de gebruikelijke paperassen wachten KEWU vertegenwoordigers ons op. We rijden voor het eerst door de stad, de eerste beelden printen chaos op ons netvlies, hier geen rijbewijs met punten.

Chester Guest House kleurt blauw. Een molenwiekende Stefan, onze projectmanager komt in de chaos op ons afgelopen, hij was net getuige geweest van een conflictsituatie op zijn Afrikaans, van en door het volk, Aspe waardig, op het voetpad van uitgerekend ons hotel.
Ze lachen er hier niet mee als er ene over de schreef gaat en ze voeren hem horizontaal af, een wonder...

Na een korte verwelkoming, briefing en een blitzbezoek aan de kamer volgt meteen een bezoek aan KEWU HEAD OFFICE. Je moet je er niet teveel van voorstellen, het is Keniaans, het is de Vooruit of de Jacob Jordaensstraat niet maar ze zijn er fier op dat ze dit met onze hulp konden realiseren. We bezoeken National Archives en het parlement en besluiten met een wandeling in het UHURU Park. Meneertje Maraboe is daar heer en meester en negeert achteloos ons fototoestel in aanslag, wat een stuk pretentie.
Ondertussen ook vis met het handje gegeten mmm lekker.
F