How are You

Vandaag staan de Kibera Klums, de tweede grootste sloppenwijk van Afrika op het programma.

Goed geslapen? was de meest gestelde vraag tussen de zoete aardappelen, de mini bananen en zoveel meer van het buffet. De meesten hadden goed geslapen maar twee moesten van kamer verwisselen midden in de nacht... Toch hebben we toffe typisch Afrikaanse accomodaties, maar,het helpt natuurlijk wel als je wat van loodgieterij kent, dan heb je tenminste warm water.

Op weg naar de sloppen, weinig verkeer, het is ook zondag voor de Kenianen.  Regen in de vervuilde sloppen, maar dat belet mensen niet om er kraaknet en content bij te lopen. Ons vrouwen krijgen het witgoed absoluut zo wit niet meer, behalve die van mij.  

Om de vijftig meter een Kerkgemeenschap en ze zitten bomvol, Zingen luidop, anderen prediken heftig, "O my God"  brothers and sisters, het lijkt wel een beetje op ruzie maken.

We hebben politiebegeleiding om ons door die slijkerige Klums te begeven. How are you? how are you? Eigenlijk is het erg rustig en er hangt helemaal geen dreiging in de rokerige lucht van geroosterde insecten en het ontbenen van lookalikes varkenspoten. Foto's nemen is al helemaal geen probleem, we overdrijven niet in ons voyeurisme.

Het contrast van een golfterrein naast de sloppen stoot tegen de borst maar het is een land van uitersten en tegenstelling.

Kinderen spelen met eenvoudig speelgoed en hier en daar ook met een verloren golfbal van een slecht spelende kapitalist die dan nog de swing  ( term uit de golfwereld ) maar vooral de lef niet had om zijn balletje te komen halen.

De spoorlijn kruist de sloppenwijk en hoe dieper we de wijk instappen hoe poverder de accomodatie, hoe vuiler en versletener de kledij. Die kindjes breken toch een beetje mijn hart, heb immer ook zo'n twee patotters van m'n dochter lopen. Hoe dan ook, hier in het diepste van de Klums speelt er ook nog een hiërarchie, die van armer dan arm.

We komen aan de opvang voor weeskinderen, Magoso school. "How are you Sire," goed maar onder den indruk, dank u.
De verantwoordelijke wacht ons op, enthousiast promoot ze dit  levenswerk met visie en management. degelijk onderwijs, gezondheidszorg en vooral een thuis.

Hoelahoepende meisjes proberen elkaar de loef af te steken. Wij krijgen een rondleiding die indruk maakt op ons gasten. Er is ook en ateliertje waar wat spullen gemaakt worden met een winkeltje zo kan men toch ook weer iets minder afhankelijk worden.  Regen van oude wijven.  We schuilen.

Pakt een stoel en zet u bij. Spontaan begint men muziek te maken! Do you can dance? Yes we can! De groep danst, de kinderen lachen hun tanden bloot de politie heeft ook de microbe te pakken en danst mee kortom een beeld om nooit meer te vergeten. En nog van dadde, er zitten zelfs trommelaars bij ons groepje, Ja wadde. 

Last nut nog least, ze hebben al zo weinig en we krijgen dan nog frisdrank aangeboden. We mogen niet eens betalen. Respect , respect, respect.
In de terugkeer worden we overvallen door grote reclameborden Samsung, Lenovo, Toyota, Bose, KFC enz.

Over de middag nodigt KEWU ons uit in een Chinees restaurant, lekker hoor maar geen Chinees te zien.  Chinees in Afrika het zou de titel van een boek van Hergé kunnen geweest zijn.
F